ZENDBRIEF AAN DE PAROCHIANEN VAN REGIO OOST
Vronesteyn, woensdag 24 februari 2021.
Beste parochianen,
Elk jaar opnieuw bereiden wij ons in de veertigdagentijd voor op het Paasfeest. Tijdens deze periode denken wij na over datgene wat echt belangrijk is in het leven. Wij worden eraan herinnerd dat het leven een tocht is. Een tocht die lijkt op de lange reis van de Israëlieten naar het beloofde land Israël. Veertig jaar lang trok het volk van God samen met Mozes door de woestijn, een onherbergzaam oord vol gevaren. Deze tocht was voor hen een periode van voorbereiding, verwachting, loslaten, nadenken over en ontmoeting met God. Van te voren wisten ze niet dat deze tocht zo lang zou duren! Maar door hun weerbarstigheid wordt deze tocht langer en langer, tenslotte 40 jaren! Ze moeten leren om te luisteren en te vertrouwen op Gods stem in hun leven.
God voorziet — Op die tocht door de woestijn mopperden de Israëlieten: “Waren we maar door de hand van de Heer gestorven in Egypte waar we bij de vleespotten zaten en volop brood konden eten…. (Ex 16, 3). De Israëlieten wilden liever als slaaf in Egypte blijven, bij hun vleespotten, dan bevrijd te worden en op weg te gaan naar het land dat hun beloofd was. God hoorde de noodkreet van Mozes en zijn volk en gaf wat ze nodig hadden: Kwartels uit de lucht, water uit de rots en manna in de woestijn. God voorziet wat wij nodig hebben, dat is Gods voorzienigheid. Hij is aanwezig in de schepping bij zijn mensen.
Onze Vader — Op onze eigen tocht door het leven mogen wij natuurlijk ook mopperen, want het leven kan zwaar zijn, eenzaam en pijnlijk. De Heer luistert! Voeg daarbij het Onze Vader, waarin wij bidden om ons dagelijks brood. Brood dat wij iedere dag nodig hebben om te kunnen leven. Wij mogen vertrouwen op God dat Hij geeft wat wij nodig hebben. Dat betekent niet dat wij achterover kunnen leunen en maar afwachten. Het vraagt als mens en als gemeenschap dat wij een biddende houding blijven aannemen en geëngageerd met de wereld meewerken aan de totstandkoming van zijn Rijk hier op aarde: Gods Koninkrijk. Juist in het Onze Vader worden wij gewaar dat God onze hele werkelijkheid draagt en ervoor zorgt, maar nooit zonder ons die zich inzetten voor zijn Rijk.
Doorgaan met de tocht — Als gemeenschap gaan wij op weg naar Pasen en vieren wij de opstanding van de Heer. Helaas is de kerk nog niet open om dit fysiek met elkaar te vieren. Wij zijn nog verbonden me elkaar via de digitale weg. We zijn blij en dankbaar dat wij deze mogelijkheid hebben, echter het blijft een hulpmiddel. Liturgie is bedoeld om echt samen te vieren, samen te bidden en de Eucharistie te ontvangen.
De situatie rondom de Coronacrisis is nog steeds zorgelijk. Tijdens de persconferentie dinsdagavond heeft de premier ons dit verteld. Ook in deze veertigdagentijd blijven wij voorzichtig en zijn wij genoodzaakt de liturgie voorlopig aan te bieden via livestream en zeker tot 15 maart de kerk gesloten te houden. Maar het ontslaat ons niet om door te gaan op onze tocht: te blijven bidden, te luisteren naar Gods stem in ons leven en onszelf een medewerk(st)er te voelen van zijn Rijk hier op aarde.
Met hartelijke groet — Pastoor Walter Broeders
HET ZAL WONDERWEL GAAN — COLUMN ANNEMIEK SCHRIJVER
Een vaderlijke bemoediging uit haar jeugd — uitgesproken tijdens de afwas — helpt Annemiek Schrijver in deze onzekere coronatijd. Lees meer