Mededelingen & nieuws (17 juni)

ZENDBRIEF AAN DE PAROCHIANEN VAN REGIO OOST (17)

Vronesteyn, woensdag 17 juni 2020.

Beste parochianen,

Honderden kaarten uit alle delen van onze parochie, appjes en vele boeketten bloemen accentueerden mijn 25-jarig priesterfeest. Waarvoor nogmaals heel veel dank. Ook het digitale wensenboek met zovele wensen, foto’s en zelfgemaakte kunstwerken. Te mooi voor woorden. Het heeft mij allemaal heel goed gedaan. En dan dat prachtige openingslied in de viering van afgelopen zondag. Zo mooi gezongen: Here I am Lord, it is me Lord. I’ve heard you calling in the night. ‘Hier ben Ik Heer, U roept mij. Ik heb Uw roep gehoord in de nacht.’ Dankbaar ben ik dat ik die roepstem heb gehoord en mocht en kon beantwoorden. Hier ben ik, Heer!!

Zending — In het evangelie van vandaag beschrijft Mattheüs hoe Jezus zijn leerlingen er op uit stuurt. Zij moeten het evangelie, die Blijde Boodschap gaan verkondigen. Jezus voorziet tegenslag en daardoor bangheid en geeft hen een hart onder de riem. Jezus zegt drie maal toe: ‘Wees niet bang… Wat ik u zeg in het duister spreekt dat uit in het licht, wat ge u in het oor hoort fluisteren, verkondigt dat van de daken.’ Hij stelt zijn mensen gerust, omdat Hij weet dat zijn boodschap belangrijk is en dat het goede uiteindelijk zal overwinnen.

Angst — Angst is een slechte raadgever. Echter ieder mens kent angsten, angsten worden overgedragen door je medemens, door de ouder. Ook Jezus kende angsten. Dat is niet interessant. Interessanter is hoe Jezus daar mee omging!! Jezus straalt een groot geloof en vertrouwen uit ten aanzien van zijn Vader. Alle haren van je hoofd zijn geteld, voor God is niets onbetekenend. Men kan misschien je lichaam doden, maar je ziel, jouw wezen is bij God geborgen.

Geloven — Ook wij kennen angsten. Angst voor je gezondheid, baan en voor je toekomst. Voor de verkondiging van het Evangelie, de toekomst van de kerk? Mogelijk. Maar samen geloven in de boodschap van het evangelie, samen beseffen dat God Zijn hand op ons mensen legt, kan mensen kracht en steun geven, sterk maken en mensen aanmoedigen om samen te bouwen aan een betere wereld, aan Gods Rijk. Daarom is het goed om momenten te creëren, om plaatsen, oases te hebben en te houden in onze samenleving waar mensen samen kunnen geloven en het leven kunnen vieren. Dankbaar ben ik dat ik als priester een plek heb binnen uw gemeenschap.

Geef mij nu je angst, ik geef er hoop voor terug, zingt Guus Meeuwis. Geloven dat de dood niet het laatste en het enige woord heeft. Geloven in de hoop van het nieuwe leven.

Een hartelijke groet — Pastoor Walter Broeders

PS: Stuur deze brief gerust door (als email of in uitgeprinte vorm) aan belangstellenden die geen volger van de weblog zijn.


OPENSTELLING KERKGEBOUWEN REGIO OOST

In beperkte mate hebben individuele gelovigen gelegenheid om in de kerkgebouwen van Regio Oost een kaarsje op te steken, te bidden of gewoon even tot rust te komen.

  • De Goede-Herderkerk, Zoeterwoude-Rijndijk: op zondag: 10:45-11:45 uur (dus na de viering met vooraf aangemelde parochianen!), en op maandag-, woensdag- en vrijdagochtend tijdens de (beperkte) openingsuren van het secretariaat: 9:00-11:00 uur.
  • Sint-Janskerk, Zoeterwoude-Dorp: alle dagen: 11:00-17:00 uur.
  • Laurentiuskerk, Stompwijk: voorlopig geen vrije inloop.

KERKZANG RECHT UIT HET HART (12)

Thea Epskamp — IK ZAL NIET RUSTEN (beluister uitvoering)

Boven de ingang van de Hartebrugkerk aan de Haarlemmerstraat in Leiden staat in gouden letters een Latijnse zin die begint met: ‘Hic domus Dei est’, wat betekent: ‘Dit is het huis van God.’ En in onze kerken zegt ook de brandende Godslamp: hier woont de Heer.

Godshuizen hebben we gebouwd, kerken en kathedralen, de ene nog grootser en schitterender dan de andere, om Hem een woning onder ons te bieden.

Ook koning David wilde dat. In het Israël van zijn dagen (1000 v.Chr.) stond de Ark van het Verbond, de kist met daarin de stenen tafelen waarop Mozes de tien woorden van God had ontvangen, symbool voor Gods aanwezigheid onder zijn volk. Het onderkomen van die Ark was evenwel erg eenvoudig: een tentheiligdom buiten de poorten van Jeruzalem.

Nadat David Jeruzalem had veroverd en er zijn intrek had genomen, beloofde hij voor de Heer een waardige woning, een tempel, in de stad te bouwen. Psalm 132 verwoordt die belofte:

Ik zal mijn tent niet binnengaan
noch mij te ruste leggen op mijn bed,
mijn ogen niet overgeven aan de slaap
noch mijn wimpers aan de sluimer,
voordat ik een plaats vind voor de Heer.’

Maar ook David wist, dat God pas echt thuis is in de harten van mensen die naastenliefde en gerechtigheid waar maken. Een huis bouwen voor God betekent dan: geen rust hebben voordat je – in de woorden van Huub Oosterhuis – een plek voor Hem hebt gevonden ‘waar de doden leven en waar recht wordt gedaan aan de verworpenen der aarde.’ En dat ‘vinden’ houdt in: zelf zorgen voor zo’n plek, eraan werken, onophoudelijk, rusteloos … Het is een levenslange opdracht!

De link naar de gezongen versie van dit lied laat een koor zien dat geen geluid geeft en een beetje mistroostig voor zich uit zit te kijken. Het geeft een goed beeld van de huidige situatie van onze kerkkoren, die helaas al maandenlang stommetje moeten spelen. Als u kunt, zing dan thuis van harte mee met de muziek. Alleen al om het niet te verleren!