Gedicht bij Allerzielen

Vandaag is het Allerzielen, een dag waarop we onze geliefden herdenken die niet meer bij ons zijn. Er is geen handleiding die je vertelt hoe je moet rouwen: dat doe je op je eigen manier. 

Rouw heeft aandacht en een luisterend oor nodig. Ook een jaar later. En jaren later… Rouw en verlies verwerken is heel persoonlijk en roept heftige emoties op, zoals verdriet, pijn, eenzaamheid en woede.

Dit verdriet steekt vaak opnieuw de kop op, zeker met Allerheiligen of Allerzielen. Gisteravond vierden we in De Goede Herder al ‘Allerzielen in ’t Licht’. Alle overleden parochianen van het afgelopen jaar werden bij naam genoemd en er werd een lichtje voor elk van hen ontstoken.

Onze parochiaan Ans Groenen stuurde dit toepasselijke gedicht om iedereen die iemand verloren heeft, vandaag een hart onder de riem te steken:

Ik weet je leeft daar in het land van licht
Je bent niet dood, je leeft, ik weet het met mijn hart.
Ik weet, de liefde die ons bindt sterft nooit.
Liefde kan niet sterven omdat zij eeuwig is.
Daarom blijven wij in liefde met elkaar verbonden, jij daar, ik hier.
Ik weet: je zorgt voor mij vanuit het land waar jij nu leeft.
Je ziet er wat verborgen is, je ziet de levensles die ik te leren heb,
de opdracht die ik vervullen mag.
En met al je kracht inspireer je mij en sta je mij bij.
Ik weet, het is nu stil maar in gedachten zijn er volop herinneringen.
Ik weet je bent niet dood, je leeft.
Ik stuur je al de liefde van mijn hart zodat ook jij zult voelen
dat onze liefde eeuwig is.